Zainspirowani realizacją biura projektowego Znamy się sfotografowanej przez Migdał Studio postanowiliśmy przypomnieć nie tylko sylwetkę samego Pieta Mondriana, ale także przybliżyć najbardziej ikoniczne projekty korzystające z jego ukochanej stylistyki i palety barw.
Piet Mondrian
Kompozycja z czerwonym, żółtym, niebieskim, czarnym i szarym,
1921, Gemeentemuseum, HagaPiet Mondrian
Kompozycja z czerwonym, żółtym, niebieskim, czarnym i szarym,
1921, Gemeentemuseum, HagaPiet Mondrian, a właściwie Pieter Kornelius Mondriaan, był holenderskim malarzem uznawanym dziś za jednego z trzech prekursorów abstrakcjonizmu.
Mondrian urodził się 7 marca 1872 roku w holenderskim Amersfoort jako syn nauczyciela rysunku o tych samych imionach i nazwisku, co artysta. Miał czwórkę rodzeństwa. Początkowo rysunku uczyli go wuj i ojciec, następnie zdobył zawód nauczyciela plastyki, by w 1897 roku ukończyć Akademię Sztuk Pięknych w Amsterdamie. Piet Mondrian obrazy swoje wystawiał już jako student, bo od 1893 roku. W kolejnych latach życia przenosił się do Francji, Anglii, Stanów Zjednoczonych, by okresowo wracać do Holandii. Zmarł na zapalenie płuc 1 lutego 1944 roku w Nowym Jorku.
Zanim jednak zaczął tworzyć najbardziej charakterystyczne ze swoich dzieł – geometryczne kompozycje składające się z barwnych kwadratów, jego twórczość ewoluowała od na wpół realistycznych, bliskich impresjonizmowi przedstawień natury i architektury. Piet Mondrian to twórca neoplastycyzmu – kierunku, który jako pierwszy postulował w malarstwie abstrakcję geometryczną. Polegała ona na używaniu wyłącznie pionowych i poziomych linii dzielących płaszczyznę na kwadraty i prostokąty oraz trzech barw podstawowych – czerwieni, niebieskości i żółci, a także trzech „nie-barw” – czerni, bieli i szarości.
Konsekwentnie stosował stworzony przez siebie styl, coraz bardziej go upraszczając. Pierwsze neoplastyczne kompozycje składały się z prostokątów wypełnionych podstawowymi kolorami, bez linii, na białym tle. Czarne linie wprowadził do prac w 1919 roku. Tytuły prac Mondriana w większości ograniczające się do słowa kompozycja z dopiskiem, co jasno ukazywało przechylenie szali stylu w stronę abstrakcji. Od 1921 roku artysta zaczął tworzyć kompozycje z dużych prostokątów i kwadratów, o silnie zaznaczonym na czarno konturze, których jednobarwne pola wypełniały kolory czerwony, żółty i niebieski. W 1921 roku powstała słynna Kompozycja w czerwieni, żółci i błękicie.
Kompozycja w czerwieni, żółci, błękicie i czerni
1921, Gemeentemuseum, HagaKompozycja nr III z czerwonym, niebieskim, żółtym i czarnym
1929, kolekcja prywatnaKompozycja w czerwieni, żółci, błękicie i czerni
1921, Gemeentemuseum, HagaKompozycja nr III z czerwonym, niebieskim, żółtym i czarnym
1929, kolekcja prywatnaTableau I
1921, Gemeentemuseum, HagaNew York City I
1941, Kunstsammlung Nordrhein-Westfalen, DüsseldorfTableau I
1921, Gemeentemuseum, HagaNew York City I
1941, Kunstsammlung Nordrhein-Westfalen, DüsseldorfWspomniana realizacja biura Znamy się to rewitalizacja i dostosowanie starego obiektu do potrzeb nowych właścicieli. Konstrukcja drewniana starego spichlerza, ceglane ściany i białe tynki zostały wyeksponowane z poszanowaniem ich historii. Wszelkie wtórne, rustykalne elementy zostały wyciszone tak, aby nie stanowiły kontrastu do szczerej konstrukcji. Dlatego meble drewniane o mocnym usłojeniu i rzeźbionych frontach zostały polakierowane na kolor biały, trawertyn na podłodze został zamieniony na posadzkę żywiczną. Dzięki temu przestrzeń została uporządkowana i stała się jednolita. W kontraście do niej wprowadzono nowoczesne elementy wyposażenia wnętrza, nie związane trwale ze starą tkanką. Wyrażono je za pomocą żywych kolorów i materiałów. Tym samym podkreślony został mocny podział na stare i nowe.
Nie można oprzeć się wrażeniu, że na jednolitym tle żywe kolory wyglądają jak obrazy zawieszone w galerii. Zgodnie z ideą meble są zdefiniowane jako elementy ekspozycji z wyraźnym kolorem, który zawsze występuje w formie wklęsłej albo wypukłej. Przykładowo regał na książki stanowi mocną plamę koloru i jest zagłębiony na tle białej ściany. Jest jak duży kwadratowy obraz. Elementy wypukłe natomiast to meble wolnostojące, np. sofa Umo Nobonobo w mocnym kolorze o zwartym kształcie. Dopełnieniem tej graficznej zabawy są czarne linie, które we wnętrzu są lampami liniowymi na wysięgnikach.
Oprócz sofy, do realizacji dostarczyliśmy fotel Oyster wraz z podnóżkiem wyprodukowane przez Comforty, stolik pomocniczy An Su stworzony przez markę Salak, a także krzesła Cleo i stołki Finn wyprodukowane przez Fameg.
Zapraszamy na stronę internetową pracowni Znamy się.
Umami PIET jest wyjątkową komodą stworzoną by uhonorować twórczość Pieta Mondriana. Bazą wyjściową do powstanie komody PIET jest kolekcja Umami, wyjściowo inspirowana Japonią. Powstałe w projekcie bryły Umami podziały, zostały osadzone, w charakterystycznych dla neoplastycyzmu kolorach.
Efekt projektu Maxa Kobieli, to ukłon w stronę twórczości Pieta Mondriana, w, którego twórczość miała i dalej ma wpływ na twórców z wielu dziedzin twórczych od architektury, przez design po modę. Silnie zaakcentowane czarne poziome i pionowe linie tworzą pola, które wypełnione są podstawowymi barwami: czerwonym, niebieskim oraz białym. Charakterystycznym akcentem są żółte kwadraty przy nóżkach komody, które nawiązują wprost do prac artystów z grupy De Stijl jak np. Gerrita Rietvelda.
Każdy egzemplarz Umami PIET posiada indywidualną tabliczkę znamionową sygnowaną własnym numerem seryjnym potwierdzoną Certyfikatem Autentyczności wydanym na właściciela.
Piet
komodaPiet
komodaPiet
komodaPiet
komodaPiet
komodaKolekcja Mondrian została zaprojektowana przez Yves Saint Laurenta w 1965 roku. Była ona swojego rodzaju hołdem dla kilku modernistycznych artystów. Część kolekcji, a konkretnie sześć koktajlowych sukienek były zainspirowane obrazami Pieta Mondriana – holenderskiego malarza, który przez pewien czas żył i tworzył w Paryżu. Ponieważ właśnie te sukienki wiodły prym w kolekcji – dlatego i cała została nazwana jego nazwiskiem. Innymi artystami, którzy inspirowali Laurenta przy tworzeniu kolekcji byli również Poliakoff czy Malevich.
Wspomniane sześć sukienek, które prezentowały wzór składający się z czarnych linii tworzących bloki o kolorze białym oraz barw podstawowych nawiązywały bezpośrednio do prac Mondriana. Wzory nie były drukowane a zszywane z poszczególnych elementów. Oryginalne sukienki z kolekcji Mondrian możemy dziś zobaczyć w kilku światowych muzeach, między innymi w Rijksmuseum w Amsterdamie, V&A Museum w Londonie czy też Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku.
Kolekcja Mondrian
YSL, 1966Kolekcja Mondrian
YSL, 1966Kolekcja Mondrian
YSl, 1966Kolekcja Mondrian
YSl, 1966Kolekcja Mondrian
YSl, 1966Czy może istnieć coś bardziej związanego z popkulturą niż buty Nike? Być może. Ale to marka Nike wprowadziła model Nike Dunk Low Pro SB czerpiący inspirację ze sztuki współczesnej, z odważnymi czarnymi liniami i podstawowymi kolorami nawiązującymi do pracy holenderskiego malarza Pieta Mondriana. Unikalny wzór został zastosowany na białym płótnie, z zamszową konstrukcją na czarnym logo Swoosh, niebieską zakładką na pięcie oraz czerwonymi i żółtymi nakładkami na palcach i pięcie. Wypchany język jest symbolem ery złotych pudełek marki.
Skomponowany z mieszanki białego płótna i skóry model Dunk Low inspirowany stylem Mondrian jest dostępny tylko w kilku sklepach Nike SB.
Buty Nike Dunk Low Pro SB
Buty Nike Dunk Low Pro SB
Najbardziej nieoczekiwanym zastosowaniem kolorystyki typowej dla twórczości Mondriana jest kolarstwo. odstawowe kolory – czerwony, niebieski i żółty, ułożone w eleganckie kwadraty z czarnymi liniami, to barwy które definiują rowery Look.
To nie tylko kolory rowerów Look, ale także kolory oryginalnej super-drużyny kolarskiej La Vie Claire. jak powstała marka? Francuski biznesmen Bernard Tapie i szwajcarski dyrektor zespołu Paul Kochli założyli zespół w 1984 roku, a sponsorem tytularnym był sklep ze zdrową żywnością La Vie Claire.
W jaki sposób słynna sztuka Pieta Mondriana zaczęła reprezentować francuskie kolarstwo? Legenda głosi, że praktykant siedzący na spotkaniu zespołu zasugerował przyjęcie podstawowych kolorów Mondriana, widocznych w jego pracy „Kompozycja z czerwonym, niebieskim i żółtym”. „To było genialne”, powiedział Kochli w „Slaying the Badger”.
Kolory nadały zespołowi innowacyjny wygląd, bardzo pasujący do połowy lat 80-tych. A zespół był znany z innowacji. Nowy start w nowym zespole pasował do francuskiej legendy kolarstwa Bernarda Hinaulta. W przeciwieństwie do tradycyjnego zespołu Renault, La Vie Claire wykorzystała technologię, aby stać się dominującym zespołem epoki. Zawodnicy zespołu byli jednymi z pierwszych, którzy trenowali z wykorzystaniem pulsometrów. Tak się złożyło, że Tapie był również właścicielem francuskiej firmy Look, która z przyjemnością dostarczyła swoje nowatorskie pedały zatrzaskowe i ramy z włókna węglowego.
Look Cycle
źródło: Look CycleLook Cycle
źródło: Look CycleBernard Hinault, ubrany na różowo jako lider Giro d'Italia.
źródło: Look CycleBernard Hinault, ubrany na różowo jako lider Giro d'Italia.
źródło: Look Cycle