Taka miłość się nie zdarza!

Według słownika języka polskiego para to grupa złożona z dwóch dopełniających się elementów, to także, według jednego z podanych znaczeń jeden przedmiot składający się z dwóch części.  Platon w „Uczcie” przytacza mit dotyczący zagubionych połówek. Według niego człowiek początkowo był istotą o dwóch twarzach, łączącą wszelkie przeciwieństwa w perfekcyjnej całości i jedności. Posiadał w sobie zarówno aspekt kobiecy, jak i męski. Z czasem jednak ludzie zaczęli na tyle upajać się swoimi umiejętnościami i siłą, że rozgniewani bogowie postanowili ich ukarać. Decyzją Zeusa, każdy człowiek został rozcięty na pół, aby utracić siły i stać się posłusznym. Taki kształt posiada do dziś. Zamiast dwóch głów patrzących w dwie przeciwne strony, została człowiekowi jedna, która patrzy tęsknie przed siebie, w miejsce kiedyś stanowiące pełnię, a całe życie spędza na szukaniu swojej zagubionej połowy – nie zawsze jednak z sukcesami.

Z pewnością możemy powiedzieć, ze w świecie designu co najmniej 6 par zdecydowanie odnalazło swoje zagubione połówki!

Jedną z pierwszych i ważniejszych par, której działalność odcisnęła swoje piętno na historii sztuki oraz designu było małżeństwo Charlesa Rennie Mackintosha i Margaret MacDonald. Wspomniana para to połowa założycieli grupy Glasgow School znanych jako „The Four”. Architekt i malarka razem stworzyli podwaliny dla europejskiej secesji – choć zmarli niedocenieni i w skrajnej biedzie, to właśnie dzięki nim w 1900 roku w Wiedniu kontynentalna Europa poznała prace, które na zawsze zmieniły bieg historii sztuki.

Zanim przedstawiciele Secesji Wiedeńskiej odwiedzili wystawę prac Mackintosha i MacDonald oraz pozostałych członków The Four, małżeństwo ramię w ramię tworzyło wspólne projekty, przeplatając w nich architekturę z malarstwem, by ostatecznie zostać jednymi z najważniejszych przedstawicieli secesji. Macintosh zajmował się głównie projektowaniem mebli oraz wnętrz, które Margaret dopełniała swoimi pracami.  Nowatorskie rozwiązania we wnętrzach oraz charakterystyczne bryły mebli cechowały surowe, geometryczne kształty, smukłe proporcje i mała ilość ozdób. Wszystko to stanowiło tło dla charakterystycznej sztuki, na podstawie której wykształciła się znana i budząca zachwyty secesja wiedeńska.

Zaledwie siedem lat po Wystawie Wiedeńskiej, w Saint Louis na świat przyszedł chłopiec o imieniu Charles. Zapewne nikt wówczas nawet nie przypuszczał, że niecałe pół wieku później, on i jego żona jak nikt przed nimi oraz po nich, odmienią, ramię w ramię, sztuki użytkowe na dobre.

Charles i Ray Eames to zdecydowanie najsłynniejsza w świecie designu wspólnie tworząca para. Poznali się w 1939 roku w Cranbook Academy of Art, gdzie Ray, wówczas będąca studentką tkactwa, pomogła dziekanowi wydziału projektowania Chrlesowi Eamsowi i jego przyjacielowi, Eero Sarinenowi, w przygotowaniu prać na organizowany przez Museum of Modern Art w Nowym Yorku konkurs „Wzornictwo organiczne w wyposażeniu domu”. Eames i Sarinen konkurs wygrali, a Ray i Charles pobrali się dwa lata później i zamieszkali w Kalifornii. Od tej chwili byli już nierozłączni – zarówno w życiu, jak i w pracy. Szybko okazało się, że doskonale uzupełniali się w każdej kwestii, a stan ten nie zmienił się przez niemal pół wieku. Pracując ramię w ramię, prace nad prototypami dzieli w zależności od swoich zainteresowań. Charles zdecydowanie poświęcał się eksperymentom technologicznym, zaś Ray dbała o formę i estetykę tworzonych przedmiotów. Wszystko to zgodnie z maksymą „ofiarować jak najwięcej najlepszych rzeczy jak największej liczbie ludzi za jak najmniejsze pieniądze”. Ray i Charles Eames zaprojektowali takie meble jak: Lounge and Ottoman Chair czy Eames Lounge Chair Wood.

W ramach prowadzonego w latach 40. programu wsparcia dla powracających z wojny żołnierzy Ray i Charles stworzyli koncept prostych i niedrogich domów. W jednym z nich postanowili zamieszkać – dziś dom ten to słynny Eames Home, po brzegi wypełniony meblami autorstwa dawnych właścicieli, pełen pamiątek, zdjęć, rysunków, szkiców. Spośród tych wszystkich  materiałów wyłania się obraz nie tylko współdziałających ze sobą geniuszy, ale także przesympatycznej i roześmianej pary, która z poczuciem humoru spędziła razem życie.

Podobno najpiękniejsze historie miłosne dzieją się w Weronie, a na szczęście nie wszystkie kończą się tak tragicznie, jak najsłynniejsza – Romea i Julii. W 1994 roku w Weronie powstało Palomba Serafini Associati – studio założone przez Ludovicę i Roberto Palomba. Z czasem para przeniosła się zawodowo i życiowo do centrum Mediolanu.  Małżeństwo współpracujące dziś z takimi markami jak Laufen, Zanotta, Moroso, czy Driade, poznało się podczas studiów architektonicznych w Rzymie.

Działają razem praktycznie 24 godziny na dobę nie tylko wzajemnie się inspirując, ale także wspierając, tym samym tworząc parę porównywalną do Ray i Charlesa Eamsów.  Esteyka przedmiotu jest dla nich ważna, ale skupiają się przede wszystkim na nowych technologiach i ochronie środowiska. Jak sami mówią „wiedza o przeszłości jest pierwszym krokiem do zrozumienia przyszłości”. Dlatego też obserwują życie codzienne, tak w swoim najbliższy otoczeniu, jak w oddalonych od niego miejscach. W czasie wspólnych podróży nie tylko zwiedzają i obserwują świat, ale także analizują to, jak i w jaki sposób się zmienia, a wraz z nim ludzkie potrzeby.

Gosia i Tomek Rygalik współtworzą Studio Rygalik – jedno z najbardziej znanych w Polsce, z sukcesami realizujące także projekty zagraniczne. Studio zostało założone przez Tomka Rygalika w 2006 roku. Przez pierwsze dwa lata funkcjonowało między Londynem a Łodzią, rodzinnym miastem Tomka. W  2009 roku rozpoczął się szereg zmian – Studio przeniosło się do Warszawy, a także  do zespołu dołączyła wówczas Gosia Rygalik, która w 2012 r. została w Studio partnerem.  Dwa lata temu, w  2020 r. Gosi i Tomek razem stworzyli zaawansowane i wszechstronnie wyposażone centrum badawczo-rozwojowe zlokalizowane w Sobolach.

Dzięki połączeniu szerokich zainteresowań partnerów, Studio realizuje realizuje kompleksowe projekty o różnorodnym charakterze. Ich działania mieszczą się w niesamowicie bogatym zbiorze: od projektowania, rozwoju i wdrożenia produktu, poprzez projekty przestrzeni publicznych i komercyjnych, realizacje site-specific, design & build, aż po produkcję limitowanych serii, a także eksperymentalne obiekty, kompleksowe doznania kulinarne oraz warsztaty. Oprócz współpracy z przemysłem, Studio Rygalik bierze udział w kreowaniu i tworzeniu  dla instytucji kultury, w które znajduje się przestrzeń na działania eksperymentalne. Wśród prac zrealizowanych przez Studio Rygalik znajdują się projekty dla takich marek jak Absolut, AHEC, Artek, Cappellini, Comforty, Dupont/Corian, Ghidini, Heal’s, Heineken, Ideal Standard, Ikea, Krups, Moroso, Noti, Paged, Pfleiderer, Profim, Siemens, dla instytucji takich jak Bozar w Brukseli, Muzeum Polin, Teatr Wielki – Opera Narodowa oraz meble dedykowane polskiej prezydencji w UE. W ciągu ostatnich lat prace Studia zobaczyć można było w Berlinie, Dreźnie, Frankfurcie, Łodzi, Londynie, Mediolanie, Monachium, Nowym Jorku, Tokio, Poznaniu, Paryżu, Warszawie, Walencji, czy w Wiedniu. Publikowane były również na łamach międzynarodowej prasy: Icon, Interni, Wallpaper, Experimenta, Blueprint, New York Times, Financial Times, czy Forbes.

Jedną z ostatnich realizacji Studia Rygalik jest kolekcja Tuo zaprojektowana dla marki Miloni.

W Warszawie znajduje się studio innej współpracującej ze sobą pary, mającej na swoim koncie wiele sukcesów projektowych. To Kamila Niedźwiedzka i Nikodem Szpunar, współpracujący pod szyldem Studio Szpunar. To absolwenci  wydziału Wzornictwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie oraz National College of Art and Design w Dublinie. Przedmiotem ich wspólnych rozważań są głównie  meble projektowane dla produkcji przemysłowej oraz obiektami z pogranicza sztuki. W ten sposób łączą indywidualne doświadczenia zawodowe meblarskie i odzieżowe. Ich projekty można było zobaczyć na międzynarodowych targach, wystawach i wydarzeniach branżowych od Berlina, Mediolanu, Londynu po Nowy Jork i Japonię. W 2021 roku wspólnie zaprojektowali dla marki Giera Design  ze Studiem Szpunar powstały dwie kolekcje luster: COSMIC i ISLE, które cechuje prostota form a jednocześnie niezwykła dekoracyjność. Wspomniane projekty to połączenie tradycyjnego rzemiosła, nowoczesnej technologi i zachwycającego designu.

Oprócz kolekcji luster para zaprojektowała również między innymi kolekcję Prop dla marki Paged Meble. Jednym z pierwszych wspólnych projektów pary jest lampa Komar – zdobywca głównej nagrody Łódź Design Festival w konkursie Make Me. Przygotowana przez parę lampa to efekt pracy studenckiej, powstałej pod opieką profesora Kozakiewicza. To przenośny, łatwy do złożenia system oświetlenia, oparty na strukturze statywu. Prosta forma i sprytna konstrukcja pozwalają na złożenie całości do rozmiaru mieszczącego się w szufladzie

Nikodem Szpunar został nagrodzony przez Instytut Wzornictwa Przemysłowego tytułem Designera Roku 2021.

Ważny jest dla nas klimat pracy i zespół zaufanych ludzi. To daje świetne efekty – mówią o swojej pracy Marta Niemysławska – Grynasz i Dawid Grynasz, tworzący w życiu prywatnym małżeństwo, a w zawodowym – Grynasz Studio.  W pracach powstałych pod szyldem studia eksperymentują z nowymi materiałami i technologiami, chętnie sięgając do polskiego rzemiosła i tradycji. Kolejny raz udane realizacje pary projektantów potwierdzają jak ważne jest spójne łączenie w swojej pracy interdyscyplinarności: Marta ukończyła wydział Wydział Wzornictwa Przemysłowego na warszawskiej ASP., a Dawid Wydział Architektury i Urbanistyki na Politechnice Białostockiej.

Dzięki temu Studio Grynasz ma na swoim koncie realizacje zarówno produktowe i wystawiennicze dla polskich i zagranicznych firm i instytucji, m.in.: Marbet Style, MUJI, Fam Fara, Meesh, Zaczyn, Instytut Wzornictwa Przemysłowego, Narodowy Instytut Audiowizualny, Polska Akcja Humanitarna, Narodowe Centrum Kultury czy Wroclove Design Festiwal.

Absolwentami warszawskiej ASP są również tworzący Kosmos Projekt Ewa Bochen i Maciej Jelski.  Po studiach mieli okazję pracować w najlepszych mediolańskich pracowniach projektowych – u Alessandro Mendiniego i Denisa Santachiary. Po trzech latach intensywnego pobytu w Mediolanie zdecydowali się wrócić do Polski. Nie chcieli być tylko trybikami w światowej machinie projektowania – w 2008 roku założyli studio Kosmos Project, nawiązując tym samym do antycznego poczucia ładu i harmonii.

Rozwiązywanie problemów w sposób konceptualny to właśnie cecha twórczości Kosmos Project. Praca nad konceptem oparta na poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie „dlaczego”poprzedzona jest badaniami studyjnymi.  Zaprojektowane przez siebie przedmioty często testują we własnym domu. Uwielbiają podróżować – choć jest to związane z pracą, nie ukrywają ze wspólne podróże są także czasem na podładowanie akumulatorów, oraz poszukiwaniu inspiracji. To również nowe znajomości. Projektanci mówią, że do tego, co im się przytrafia, podchodzą łagodnie, nie działają na siłę. Dali sobie czas, by iść własną drogą, i wspólnie zmierzają nią ku nowym wyzwaniom.

W dniu zakochanych powiemy jeszcze tylko tyle: na co dzień kochajcie się co najmniej tak, jak Aline i Eero Sarinen.